PHOTOGRAPHIE ARME DE CLASSE
La photographie sociale et documentaire en France et en Belgique 1928-1936
Het Front
Populaire en de iconen van de Spaanse Burgeroorlog vatten vandaag nog ruim het
idee samen van het engagement tijdens het interbellum ten koste van die essentiële
periode waarvan het iconografische repertorium een echt laboratorium vormt van Via een selectie van bijna 100 werken en een veertigtal documenten spits de tentoonstelling
zich toe op thematische assen (het antimilitarisme, de strijd tegen de
kolonies...) en formele reeksen waarbij de grootste namen van de moderne fotografie
elkaar tegenkomen (Willy Ronis, Eli Lotar, Nora Dumas, Henri Cartier-Bresson, Gisèle
Freund, Willy Kessels, Lisette Model, enz.). “Photographie, arme de classe”, het is zo dat de journalist Henri Traco (1909-1997) zijn
manifest begint, bedoeld om de fotografiesectie van de vereniging van revolutionaire
schrijvers en kunstenaars (A.E.A.R.), opgericht in Parijs in 1932, samen te bundelen in
een globale context van de opkomst van politieke, economische en sociale spanningen.
Wat ligt er aan de basis van de foto’s van Sandrine Lopez ? Welk is hun vertrek- en
convergentiepunt ? Een fascinatie voor een silhouet, een houding, een gelaat ? Een
verlangen om er zo dicht mogelijk bij te komen, de essentie zelf ervan te begrijpen ? Arkhê, een confrontatie met het lichaam, tegelijkertijd subliem en angstaanjagend, de persistentie van die blik die door Christophe Van Rossom reeds beschreven werd in de tekst die de beelden van Moshé, haar vorige werk, vergezelt : “een knipperende blik, tussen nieuwsgierigheid en angst, op de afgronden van het zijn”. Sandrine Lopez, Franse fotografe en videokunstenaar, werd geboren in 1982. Zij woont en werkt in Brussel. Na een Master Sociologie in Bordeaux, wijdt zij zich aan de fotografie en gaat studeren aan de Ecole Supérieure des Arts de l’image “Le 75” in Brussel. Na haar diploma in 2011 zet zij een onderzoek verder waarbij zij diverse vormen ontleent en ruimtes doorkruist waarin de menselijke figuur centraal staat. Tussen fotografie, video en tekst, deelt zij sinds 2012 regelmatig de vorderingen van haar werk tijdens lezingen die zij geeft in het kader van haar onderwijsopdrachten. Actueel voltooit zij de realisatie van een documentaire film (in post-productie fase) met als titel “Demain c’était Dimanche” waarin zij het portret schetst van een man zonder geheugen van wie zij het dagelijks leven heeft gedeeld.
PHILIPPE GRATON
Geboren uit de oppositie tegen de bouw van een luchthaven in een beschermd natuurgebied, is het een experimentele zone geworden voor een alternatieve gemeenschap, voor biologische landbouw, voor niet commerciële relaties en andere sociale experimenten die verder gezet worden na de overwinning van deze strijd en, begin 2018, het afzien van het luchthavenproject door de Franse Staat. Van 2014 tot 2019 heeft Philippe Graton de ZAD van Notre-Dame-des-Landes van Het boek dat de tentoonstelling vergezelt brengt, naast de foto’s, de terreinnotities van de auteur, te volgen zoals een avontuur. Een unieke getuigenis verschillend van alles wat men op de ZAD heeft kunnen horen of zien. *ZAD is het Franse administratieve acroniem voor een “zone d’aménagement différé” (gebied met bestemmingswijziging) bestemd voor een groot bouwproject. De tegenstanders van het project wijzigen de term in “zone à défendre” (te verdedigen zone). Philippe Graton, Fransman die in 1961 in Brussel geboren werd, groeide op tussen Het is
dan ook niet verwonderlijk dat zijn fotografische praktijk, vanaf zijn zestiende, altijd
verbonden is met tekst. Een leven van tekst- en beeldverhalen brengt hem van de
|
|---|
L E M U S É E D E L A P H O T O G R A P H I E
SANDRINE LOPEZ
De ZAD* van Notre-Dame-des-Landes, ten noorden van Nantes (Frankrijk), levert
De tentoonstelling brengt een zestigtal onuitgegeven beelden.